Distale radius fractuur, een polsbreuk en wat nu?
De distale radius fractuur is de meest voorkomende fractuur van de pols.
De radius is de grootste van de 2 botten van de onderarm en bevind zich aan de duimzijde van de pols.
Het distale deel van de radius bevindt zich bij de pols.
De oorzaak van een distale radius fractuur is meestal een val voorover op een uitgestrekte arm.
Bij een val op de uitgestrekte arm komt er veel kracht vanaf de handpalm zijde op de pols te staan en breekt de radius.
Daarbij kan het bot zich verplaatsen en draaien naar de handrugzijde.
Deze breuk wordt de Collesfractuur genoemd en komt in 89% van alle polsfracturen voor.
Een andere polsbreuk is de Smith’s fractuur
Deze is tegenovergesteld aan de Collesfractuur en gebeurt bij een val op een gebogen pols. Deze breuk komt maar zelden voor.
Een distale radius fractuur komt in alle leeftijdsgroepen voor.
Op jongere leeftijd zie je het vaker optreden bij recreatieve activiteiten zoals met sporten of een val van de fiets.
Op een leeftijd hoger dan 60 wordt het vaak veroorzaakt door een val vanuit een staande positie, bijvoorbeeld door te struikelen over een randje en daarbij voorover op de pols te vallen.
De reden dat op hogere leeftijd de botten eerder breken kan osteoporose zijn, een aandoening waarbij de botmassa afneemt en het bot zwakker wordt.
Onderzoek
Het vaststellen van een polsbreuk gebeurt meestal op de spoedeisende hulp. U krijgt daar een onderzoek met aansluitend röntgenfoto’s om de breuk in kaart de brengen. In sommige gevallen wordt er nog een aanvullende CT-scan gemaakt.
Daarna wordt er samen met de chirurg een beleid van behandeling gemaakt.
Behandeling
De behandeling van een distale radius fractuur kan conservatief of operatief. Het doel van de behandeling is bij beide het herstellen van de anatomische stand van de botten en voorkomen dat de botten verschuiven totdat ze genezen zijn.
De keuze van de behandeling is aan de chirurg en is afhankelijk van meerdere factoren.
Dit zijn factoren zoals de complexiteit van de breuk (breuklijn in het gewricht of erbuiten, leeftijd en het activiteitenniveau van de persoon)
Wanneer de stand van de breuk goed en stabiel is wordt gekozen voor een conservatief beleid. Gemiddeld gaat de pols daarbij 4 weken in het gips.
Een operatieve behandeling is nodig bij een complexere breuk waarbij er een slechte stand van het gewricht is of de breuk niet stabiel is.
Bij de operatieve behandeling zullen ze middels een plaatje en schroeven de botten in een goede stand fixeren.
Afhankelijk van de kwaliteit van het bot en de fixatie wordt de pols in drukverband of gips gezet. Het gips is dan meestal voor 10-14 dagen.
Nadat het gips is verwijderd mag de pols belast worden op geleide van pijn. Het is in deze fase belangrijk dat de genezing van de aangedane structuren goed verloopt en de normale functie van de pols en omliggende structuren wordt herwonnen.
Dit gebeurt vaak onder begeleiding van een handtherapeut. Die zal dit doen middels oefeningen, mobilisatie technieken en wanneer nodig een spalk. Daarnaast wordt goed in de gaten gehouden of er geen complicaties optreden.
