Oedeem
Een goed werkend lymfestelsel is niet altijd vanzelfsprekend. Wanneer dit systeem niet goed werkt of wordt overbelast, bijvoorbeeld door een ondergane operatie, bestraling (radiotherapie) of een aangeboren afwijking van dit systeem (primair lymfoedeem), ontstaat er een vochtophoping (oedeem).
Je ziet dan een zwelling van het desbetreffende lichaamsdeel, dat ook pijnlijk kan zijn. Een van de behandelmethodes bij oedeem is lymftaping. Het kan verlichting geven door lymfevocht helpen af te voeren.
Wat is lymftaping?
De basis van deze tapemethode werd rond de jaren ‘70 in Azië gelegd waarbij met elastische materialen werd gewerkt.
In de jaren ’90 werd de mogelijkheid gevonden om specifieke lymfeproblemen te behandelen met lymftapen.
Bij de meeste toepassingen van de elastische tape wordt gebruik gemaakt van de rekbaarheid van de tape ten opzichte van de rekbaarheid van de huid.
De elasticiteit van de tape die hiervoor wordt gebruikt is vergelijkbaar met de elasticiteit van de huid.
De huid van het te behandelen gebied wordt op rek gebracht, de tape wordt zonder rek op de huid neergelegd.
Meestal wordt dit gedaan door het lichaamsdeel te strekken, maar soms brengt de therapeut de huid zelf op rek. Als het lichaamsdeel waar de tape aangelegd is teruggaat naar de beginpositie, zorgt de elasticiteit van de tape ervoor dat de huid wordt opgetild.
Zo ontstaat er meer ruimte in het gebied onder de huid, waar de meeste lymfevaatjes aan de oppervlakte liggen.
Onder de tape is een lagere druk, waardoor vocht aangezogen kan worden. Door deze lagere druk nemen de lymfevaatjes makkelijker het vocht op. Drukverschillen stimuleren het verplaatsen van vocht. Tijdens beweging geeft de elasticiteit van de tape een massage effect. Het voordeel is dat deze behandelmethode werkt zolang de tape op de huid zit. Bij een tijdelijke overbelasting van het lymfestelsel kan deze methode als behandeling volstaan.
Bij andere oorzaken is een diepere behandeling nodig en kan lymftaping als ondersteuning worden gezien.
Effect
De werkingsrichting van de tape is tegengesteld aan de taperichting. De basis van de tape wordt daarom altijd gelegd bij het gebied waar het vocht naartoe verplaatst moet worden.
Behandeling met lymftape
Lymftape kan gebruikt worden als aanvulling op oedeemtherapie.
Het wordt vaak toegepast op gebieden waar andere behandelmethodes (zoals compressiehulpmiddelen of therapeutisch elastische kousen) niet mogelijk zijn. Denk hierbij bijvoorbeeld aan oedeem in de hals of het gezicht, de buik of de borst. Daarnaast is het gebruikelijk bij de behandeling van lymfoedeem om aansluitend aan de behandeling compressie toe te passen in de vorm van zwachtels of therapeutisch elastische kousen. Iemand die met compressietherapie behandeld wordt ervaart hier behoorlijk wat hinder van. Het is onaangenaam en levert veel ongemak op in het dagelijks leven.
Zeker bij warm weer is het dragen van compressiemateriaal erg oncomfortabel. Lymfetape wordt dan als aangenaam ervaren en geeft een verbetering in kwaliteit van leven. Doordat de elasticiteit van de tape vergelijkbaar is met de elasticiteit van de huid voel je niets van de tape. Met de tape wordt een langdurig effect bereikt, het werkt zolang het op de huid zit.
Bestraling
Tijdens en meteen na bestraling mag er niet worden getapet in het bestralingsgebied. De huid is dan beschadigd en moet eerst herstellen. Er is een herstelperiode nodig van minimaal zes weken en zal door de behandelend therapeut in de gaten gehouden worden. Als er te vroeg wordt gestart met tapen zal er huidbeschadiging optreden. Na bestraling kan vanwege de ontstane schade weefsel gaan fibroseren (verharden) waardoor verklevingen ontstaan.
Dit kan een negatieve invloed hebben op de afvoer van het lymfestelsel. Ook littekens kunnen worden behandeld met deze tapemethode.
Zowel verse, als ook oudere en/of verkleefde littekens kunnen behandeld worden. Bij een vers litteken bevordert de tape het herstel en wordt voorkomen dat het litteken gaat verkleven. Er kan wel pas gestart worden met tapen als het litteken volledig gesloten is.
Bij oudere en/of verkleefde littekens kan het weefsel zachter worden gemaakt door te tapen.