Mijn naam is Ilco Netten en ik ben 44 jaar en kom uit Den Bosch.
Op 5 oktober 2018 heb ik 2 hersenstaminfarcten gehad en met hele zware gevolgen. Ik had maar 5% overlevingskans per infarct. De tweede die dag was het zwaarste en heeft me bijna het leven gekost, Ik was bijna gestopt met ademen en had nauwelijks een hartslag. De hersenstam regelt de aansturing van alle functies en als daar een infarct plaatsvindt heb je een groot probleem. Ik ben toen met een crashteam van de IC naar de scanner gebracht. Ze wilden me net gaan reanimeren toen ik gelukkig zelf wat begon te herstellen zoals een wat betere ademhaling en hartslag. Ik heb alles ook bewust mee gemaakt. Dat was het engste van alles. Dus daar ging ik naar de IC op 42-jarige leeftijd.
In totaal heb ik 52 dagen in het ziekenhuis gelegen, waarvan 12 dagen IC en 40 dagen neurologie verpleeg-afdeling. 7 dagen na opname op de IC is er een MRI gemaakt. De boodschap was dat ze me hadden opgegeven en het was alleen werken aan behoud van de resterende spierkracht. Daar was ik het niet mee eens en ben vanaf dat moment gaan knokken.
Ik kon totaal niets meer. Ik kon niet zitten, slikken, praten en heb echt alles weer opnieuw moeten leren.
In het ziekenhuis kreeg ik 1 maal per dag wat fysiotherapie, wat begon met het leren zitten en balans gaan houden van mijn romp.
In het ziekenhuis heb ik 3 zware longontstekingen overleefd en ik ben door gaan zetten. Er zijn meerdere gesprekken met de artsen en specialisten geweest en hun beste oplossing voor mij was een verzorgingshuis. Ook daar kon ik me niet in vinden en we hebben besloten dat ik naar huis wilde en daar verder wilde herstellen. Ik was twee keer beoordeeld voor de Tolbrug maar ik was maar beperkt belastbaar dus dat bleek voor mij geen optie. We hebben geknokt om mij naar huis te laten gaan en dat is na 52 dagen in het ziekenhuis dan ook gelukt. Met veel zorg ben ik naar huis gekomen zoals een katheter en sondevoeding en er moest iedere dag een trombose spuit gezet worden.
Thuis werd meteen fysiotherapie opgestart voor 2 keer in de week. Wij hebben zelf gezocht naar een fysiotherapeut die bekend was met dit soort aandoeningen en zo kwamen we bij de praktijk van FMC Verzijden. Dionne is mijn vaste therapeut en grote steun in dit verhaal. Zij heeft mij geholpen met aansterken en weer functies te gaan aanpakken. Wij zijn nu bijna anderhalf jaar verder en ik kan alweer dingen die ik niet gedacht had ooit weer te kunnen doen. Aan de rechterkant is nog steeds een parese dus daar is de spierkracht minder maar er is al enorme verbetering. Ik kan zelfs alweer mijn rechterarm aansturen en kracht mee zetten. Ik zit in een rolstoel en daar zal ik altijd afhankelijk van blijven voor langere afstanden maar ik kan alweer kleine stukjes lopen in huis met een rollator en op goeie dagen zelfs zonder de rollator. Ik kan weer achter de computer dingen doen die ik altijd al deed, alleen nu linkshandig. Zonder Dionne en haar collega’s weet ik zeker dat ik nooit zover gekomen was. Door hun hulp voel ik me weer nuttig en heb ik weer een doel.
Ik krijg normaal gesproken nu 1 maal per week fysiotherapie en ik ga nog steeds vooruit met kracht en ontwikkeling. Mijn doel voor dit jaar is om weer trap te kunnen lopen. De tijd zal ons leren of dit doel haalbaar is maar aan de inzet van alle partijen zal het zeker niet liggen.
